Ons hoofd kan soms aanvoelen als een kamer waar iemand het licht heeft laten branden en de radio veel te luid heeft gezet. Gedachten blijven rondzingen, herhalen, aanzwellen. Je kent ze wel, die talige oorwormen die je ergens oppikt en die vervolgens eindeloos blijven echoën door je hersenpan. Voor je het weet, ben je niet meer aan het denken maar aan het herkauwen, dezelfde zinnen, dezelfde zorgen, opnieuw en opnieuw.
Wat dit zo vermoeiend maakt, is dat je brein al die gedachten moet blijven vasthouden. Het interne stemmetje dat commentaar levert, vragen stelt of rampscenario’s bedenkt, is eigenlijk continu aan het werk. En hoe vaker je het probeert weg te duwen, hoe harder het lijkt terug te komen. Veel mensen denken dat ze zich gewoon moeten inspannen om niet te piekeren, terwijl juist die poging het volume nog verhoogt.
De kracht van woorden op papier
Schrijven is één van de eenvoudigste, maar krachtigste manieren om die mentale ruis te doorbreken. Niet omdat het probleem dan plots opgelost is, maar omdat een gedachte die op papier staat, hoe klein of chaotisch ook, niet langer volledig binnenin jou hoeft te bestaan. Ze is gematerialiseerd, ze heeft een plek buiten je hoofd.
Veel mensen merken dat op het moment dat ze hun gedachten opschrijven het interne stemmetje vrijwel direct stiller wordt. Dat komt doordat je brein begrijpt: “Het staat er, ik hoef dit niet meer vast te houden.” Alsof je even een zware tas neerzet waarvan je niet wist hoe lang je die al droeg.
Waarom schrijven werkt, een kijkje in je eigen binnenwereld
Wat schrijven zo bijzonder maakt, is dat het tegelijk vertraagt en verheldert. Gedachten gaan snel, soms té snel. Ze schieten van angst naar planning naar zelfkritiek in een halve seconde. Maar zodra je probeert diezelfde gedachten in woorden te gieten, moet je tempo omlaag. Je brengt structuur aan in iets wat binnenin chaotisch voelt.
Voor veel mensen ontstaat dan voor het eerst overzicht. Ze zien dat hun zorgen niet één grote kluwen zijn, maar een verzameling losse draadjes. Soms wordt meteen duidelijk welk draadje eigenlijk het hardst trekt.
En misschien nog belangrijker, door te schrijven kijk je naar je gedachten in plaats van erin te zitten. Je creëert afstand. Je wordt even observator in plaats van deelnemer. Dat alleen al geeft rust.
Schrijven maakt het onzichtbare zichtbaar
De meeste emotionele spanning ontstaat doordat gedachten onuitgesproken en ongeordend in ons blijven rondgaan. Jongeren, volwassenen, iedereen heeft dat. We voelen druk, onrust of frustratie, maar kunnen niet altijd zeggen waar die precies vandaan komt. Schrijven maakt dat onzichtbare proces zichtbaar.
Het moment dat iemand opschrijft wat hem of haar bezighoudt, gebeurt er vaak iets heel menselijks. Mensen denken dat ze een tsunami aan chaos op papier zullen zetten, en ontdekken dat het eigenlijk maar één of twee duidelijke zinnen zijn. De rest was de echo.
Het hoeft niet mooi, volledig of logisch te zijn
Veel mensen houden zichzelf tegen met de gedachte dat ze niet goed kunnen schrijven. Maar therapeutisch schrijven gaat niet over stijl of grammatica. Het gaat erom dat je gedachten een uitweg krijgen, dat het interne stemmetje even niet alles alleen hoeft te doen.
Soms is één zin genoeg,
“Ik ben moe van het nadenken.”
Soms wordt het een hele pagina.
Soms maar één woord.
Elke vorm is goed, zolang het je hoofd ontlast.
Schrijven als dagelijkse mini pauze
Voor wie vaak piekert, werkt schrijven bijzonder goed in korte, regelmatige momenten. Net zoals jongeren baat hebben bij korte begeleidingsmomenten, helder, behapbaar en niet overweldigend, helpt ook schrijven beter wanneer het klein en simpel blijft.
Denk aan:
-
drie minuten voor het slapengaan
-
een paar woorden wanneer je hoofd aanspringt
-
een korte lijst van wat je vandaag bezighoudt
-
een zin die begint met: “Wat ik eigenlijk wil zeggen is…”
Het gaat niet om lang of diep. Het gaat om ruimte maken.
Je hoeft je gedachten niet alleen te dragen
Schrijven is geen wondermiddel, maar wel een laagdrempelige manier om jezelf te ondersteunen. Veel mensen merken dat hun hoofd rustiger wordt, hun slaappatroon verbetert en hun emoties beter te begrijpen zijn wanneer ze regelmatig schrijven. En nog beter, het geeft helderheid die je in gesprekken, ook in online begeleiding, kunt meenemen. Je hoeft niet eerst door de mist te ploeteren, de woorden liggen al klaar.
Gedachten horen bij het mens-zijn, maar ze hoeven geen overvolle rugzak te worden. Door ze op te schrijven, ontdek je dat je veel meer invloed hebt op je innerlijke wereld dan je misschien dacht.
Het is geen strijd tegen je hoofd, het is samenwerken met je hoofd.
Reactie plaatsen
Reacties